Disclaimer: Είδα πρώτη φορά το Star Wars VII την Παρασκευή 25/12 αλλά, λόγω επικείμενης εξεταστικής περιόδου αυτό το post γράφηκε κατά τη διάρκεια 20 ημερών σε κβάντα χρόνου διάρκειας 20 λεπτών. Δεν κατάφερα να διαθέσω το χρόνο που αξίζει σε μια κριτική μιας ταινίας Star Wars -ναι, ακόμα και στα πολύ κακά prequels- αλλά αφενός αυτός ο χρόνος είναι μεγαλύτερος από το υπόλοιπο της ζωής μου και αφετέρου δε νομίζω ότι αυτή η κριτική θα είχε αξία σε μερικούς μήνες. Σγχώρα με, Vader μου.
Πριν συνεχίσετε προτείνω να βάλετε να παίζει το καλύτερο τραγούδι από αυτό το Star Wars.
Πριν μπω στο σινεμά δεν είχα υψηλές προσδοκίες για το νέο Star Wars. Το πρώτο trailer μου είχε φανεί πολύ περίεργο και το τελευταίο πολύ ωραίο, στο βαθμό που όταν το είχα δει στον κινηματογράφο πριν από άλλη ταινία είχα ανατριχιάσει. Ωστόσο φοβόμουν ότι θα απογοητευτώ και γι' αυτό δεν ήθελα να περιμένω τίποτα.
Η καλύτερη και συντομότερη κριτική είναι τα λόγια του Harrison Ford ως Han Solo:
"Chewie, we're home"
Περιγράφει τέλεια το The Force Awakens, το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια με την αρχική, καλή τριλογία και όχι στην ντροπή που είναι τα prequels. Είναι Star Wars και είναι και κινηματογραφική ταινία με πολύ ωραία πλάνα και ηθοποιία. Το είδα 2 φορές σε 48 ώρες. Μου άρεσε πολύ.
Αυτό που ακολουθεί είναι δύο λίστες από τα κακά και τα καλά της ταινίας, όπως τα ξεχώρισα εγώ. Αν δεν την έχετε δει μη συνεχίσετε, αφού ακολουθούν σχεδόν αποκλειστικά spoilers.
The Dark Side
-
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω με αυτή την ταινία είναι οι κλεψιές. Κλεψιά είναι όταν το Rathtar που αρπάζει τον Finn στο Eravana, αντί να τον φάει κατευθείαν όπως έγινε με τους υπόλοιπους, αποφάσισε να τον πηγαίνει βόλτες μέχρι να τον σώσει η Rey. Επίσης, οι πόρτες του Eravana είχαν το ιδανικό μέγεθος για να πηγαίνουν όπου θέλουν τα Rathtars. Αν έχεις ένα διαστημόπλοιο το οποίο χρησιμοποιείς ειδικά για να μεταφέρεις αυτά τα τέρατα νομίζω ότι θα μπορούσες να σχεδιάσεις πιο έξυπνα τους διαδρόμους του. Τέλος, ο R2 ξύπνησε επειδή άκουσε στο δωμάτιο τον BB-8:
“BB-8 comes up and says something to him, which is basically, ‘I’ve got this piece of a map, do you happen to have the rest?’” Abrams said. “The idea was, R2 who has been all over the galaxy, is still in his coma, but he hears this. And it triggers something that would ultimately wake him up.”-via
Ναι.
-
Προς το τέλος της ταινίας ο Finn παλεύει με τον Kylo Ren με lightsabers. Σ' αυτή τη μάχη ο Finn δεν έπρεπε να αντέξει ούτε δευτερόλεπτο. Ξέρω ότι ο Kylo Ren ήταν χτυπημένος αλλά ο Finn δεν μπορούσε να παλέψει ούτε με έναν απλό Stormtrooper. Συγκεκριμένα, αυτόν με το περιστρεφόμενο γκλόμπ του Νίκολα Τέσλα που τον είπε προδότη. Δεν γίνεται να μπορεί να χτυπήσει τον Kylo Ren.
-
Επαναλαμβανόμενες επεξηγήσεις. Αυτό μου το είπαν σχεδόν όλοι όσοι είδαν το νέο Star Wars. Παραθέτω:
I know all about waiting. For my family. They'll be back. One day.
Ναι, περιμένεις την οικογένειά σου. Το καταλάβαμε.
The droid we seek is aboard the Millenium Falcon. In the hands of your father. Han Solo.
Ναι ταινία, το καταλάβαμε ότι είναι ο Han Solo ο πατέρας του. Ποιος θα ήταν, o Finn ή ο Chewbacca;
The first order rose from the dark side. You did not. You cannot deny the truth that is your family.
Πφφφ.
It's destroying the sun. So as long as it's light out we still have a chance.
Ναι φίλε μου. Το καταλάβαμε. Μας το εξήγησαν οι φίλοι σου πριν λίγο.
-
Μια σκηνή διαρκούσε πάρα πολύ. Όλοι ξέρουμε ποια ήταν. Όταν ο Kylo Ren προσπαθεί να εκμαιεύσει το χάρτη με την τοποθεσία του Luke από το μυαλό της Rey και αυτή αντιστέκεται. Αυτή η σκηνή διαρκούσε 40 δευτερόλεπτα και ήταν πολύ, πολύ awkward. Ξέρετε τι δε διήρκεσε 40 δευτερόλεπτα;
-
Η Captain Phasma κατέβασε κατευθείαν τις ασπίδες του Starkiller Base. Δεν υπήρχε ούτε μια σκηνή στην οποία να αντιστέκεται με κάποιο τρόπο. Αν έχετε δει το Star Wars VI καταλαβαίνετε γιατί δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
-
Η Rey έμαθε πολύ γρήγορα και μόνη της τη Force. Πρώτα αντιστάθηκε στον Kylo Ren, μετά χρησιμοποίησε το Jedi mind trick και μετά έκανε level up την ώρα που πάλευε με τον Kylo Ren. Αυτός της λέει ότι θα της μάθει "the ways of the Force", και αυτή το σκέφτεται λίγο, κάνει meditation και ξαφνικά γίνεται πολύ δυνατή και καλύτερη. Στα λόγια του Han Solo "That's not how the Force works".
-
Φυσική. Το Falcon χτυπούσε πολύ δυνατά στον Jakku όταν η Rey προσπαθούσε να ξεφύγει από τα TIE Fighters και η προσγείωση του Han στo Starkiller θα έπρεπε να είναι καταστροφική.
-
Κλισέ πλάνα. Το Falcon δεν έπεσε από το γκρεμό. Η γη άνοιξε ακριβώς ανάμεσα από τη Rey και τον Kylo Ren. Το χειρότερο: ο Han σκοτώνει έναν Stormtrooper χωρίς να τον κοιτάει. Γιατί J. J. Abrams;
-
Ελλιπές γενικό πλαίσιο. Δεν εξηγήθηκε καλά το back story. Υπάρχει Republic και First Order. Ποιος έχει το πάνω χέρι; Επίσης, γιατί υπάρχει και Resistance που συνεργάζεται με τη Δημοκρατία; Όλα αυτά έπρεπε να εξηγηθούν καλύτερα.
-
Το χιούμορ πολλές φορές ήταν σαν ξεριζωμένο από σύγχρονη αμερικάνικη σειρά. Όταν στην αρχή οι Stormtroopers πάνε τον Poe στον Kylo Ren υπάρχει μια κορύφωση της τρομακτικής μουσικής και στη συνέχεια σιωπή. Ακολουθεί:
So who talks first? You talk first? I talk first?
Ή, αργότερα, ο Finn λέει στην Phasma πως αυτός έχει τώρα το πάνω χέρι. Ήταν αστείο αλλά δεν ταίριαζε στο Star Wars.
And The Light
-
Το αγαπημένο μου κομμάτι σ' αυτή την ταινία είναι όταν η Rey τραβάει με Force το lightsaber από το έδαφος. Ανατρίχιασα και τις δύο φορές που είδα την ταινία. Σχεδόν έβαλα τα κλάματα. Σ' αγαπώ J. J..
-
Σκηνοθεσία και ηθοποιία. Επιτέλους ένα Star Wars που είναι κανονική και καλή ταινία! Χρησιμοποιείται οπτική γλώσσα για να εξηγηθούν πράγματα. Το lightsaber του Kylo Ren, για παράδειγμα, δείχνει πόσο νευρικός είναι και στην παρουσίαση της Rey μερικά πλάνα κόβουν την ανάσα. Επίσης είναι πολύ θετικό ότι επιλέχθηκαν σχετικά άγνωστοι ηθοποιοί και έτσι αποφεύχθηκε μια ακόμη αδυναμία των prequels.
-
Τίτλοι αρχής. Όχι μόνο είναι φόρος τιμής αλλά είναι και ενδιαφέροντες αφού αφορούν σημαντικούς χαρακτήρες και όχι trade embargos-federations.
-
Ο ΒΒ-8 είναι ένας αξιολάτρευτος, γούτσου-γούτσου γλύκας. Η ικανότητά του να στρίβει το κεφάλι του και να κουνιέται τόσο γρήγορα, του δίνει τη δυνατότητα να μεταδίδει περισσότερο συναίσθημα απ' ότι μπορούσαν οι R2-D2 και C-3PO. Η σκηνή που κάνει thumbs-up στον Finn με τον αναπτήρα, παρότι φλερτάρει με το αμερικάνικο χιούμορ που έλεγα παραπάνω, καταφέρνει να ξεφύγει επειδή είναι τόσο γλυκούλης.
Ο Ελέφαντας στο δωμάτιο
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Force Awakens δανείζεται πολλά στοιχεία από το αγαπημένο Star Wars του J. J. Abrams, το πρώτο. Δε με πείραξε ο εγκαταλελειμμένος ορφανός από τον ερημικό πλανήτη που βρίσκει τα σχέδια για κάτι σημαντικό μέσα σε ένα droid και ύστερα γίνεται Jedi, ο νέος Darth Vader (κακός με μάσκα), ούτε ο έμπειρος παππούς που πέθανε. Με ενόχλησε το Death St... εχμ, συγγνώμη, το Starkiller. Ένας πλανήτης που τον έκαναν Death Star.
Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν ένιωθα καθόλου φοβισμένος. Δεν το πίστεψα. Το κατέστρεψαν όπως τα 2 προηγούμενα και στο τέλος δεν ένιωσα καν ικανοποίηση. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν "Meh, ΟΚ. Κατέστρεψαν άλλο ένα. Ποιο θα είναι το επόμενο τεράστιο-σφαιρικό-που-καταστρέφει-πλανήτες όπλο που θα καταστρέψουν;". Πάντα τα καταφέρνουν. Μέχρι και οι ίδιοι το αναγνωρίζουν:
-Han: OK, how do we blow it up? There's always a way to do that. -Leia: Han's right.
Ήταν τεμπέλικο αλλά όχι απαραίτητα κακό και με μπέρδεψε πολύ, γι' αυτό τελικά αποφάσισα ότι δεν ανήκει στη σκοτεινή πλευρά αλλά αξίζει να έχει τη δική του ανάλυση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήθελαν αυτό το Star Wars να χτυπά τις σωστές χορδές στα μυαλά και τις καρδιές όλων των ανθρώπων που αγαπούν τα πρώτα Star Wars, και να απαλύνουν τις πληγές των prequels. Δεν ήταν κάτι καινούργιο. Δεν πειράζει. Έχουμε ένα πολύ καλό remake της πρώτης ταινίας με σύγχρονα γραφικά, με καλή σκηνοθεσία και χωρίς την ξύλινη ηθοποιία. Αρκεί από εδώ και πέρα να χαράξουν το δικό τους δρόμο.
Αν το 2017 μπω στο σινεμά και η ταινία ξεκινήσει σε έναν παγωμένο πλανήτη με τη Rey και το Finn να ψάχνουν για droids του Πρώτου Τάγματος θα υπάρχει πρόβλημα.